Kara Kağıda Kara Kalemle Yazılmış Günlükten Bir Sayfa...

Saatin acı çığlıklarıyla uyanıyorum
Yatağımdan kalkıp perdelere usulca yürüyorum
Perdeyi açtığımda güneşin hüznü gözlerimi alıyor
Yine aynı adımlarla kahvaltı etmeye gidiyorum
Kahvaltıda herşey var
Umutsuzluk reçeli,yalan balı,acı dolu zeytinler
Birde bayatlamış sevgi ekmeği
Çayıma bi kaç kaşık gözyaşı katıp karıştırıyorum
Boş bir tabağa ilişiyor gözlerim;Mutluluk peyniri
Zaten o tabak hiçbir zaman dolmadıki
Neyse kalkıyorum kahvaltımdan bu kadar yeter
Elbiselerimi giyip gülümseme makyajımı yapıorum
Her zamanki gibi güzel oldu işde
Üzerime bencillik ceketimide alıp evden çıkıyorum
Acımasızlıkla dolu bir rüzgar çarpıyor yüzüme
Olmayan kalbim üşüyor sanki
Bi elimde eskimiş aşk kırıntıları
Birindede benden hiç ayrılmayan yalnızlığım
Sıkı sıkı tutuyorum onları
Etrafıma bakıyorum sokaklarda koşturan
Kendinden başka kimseyi düşünmeyerek
Kararmış binlerce göz..
Sahile gidiyorum belki huzur gemisi Bugün gelir diye...
Saattlerce oturup bekliyorum
Kaderin acımasızlık dalgalı ıslıyor üzerimi
Dayanamıyorum
Kalkıp eve gidiyorum yalnızlığımıda alıp
Yolda eskiden bileklerimden akan kanlar yağıyor
üzerime..
Eve geliyorum ilk önce bencillik ceketimi çıkarıp odama geçiyorum..
Gülümseme makyajımıda sildim...yaşlanmış acı 
dolu  yüzüm çıkıyor ortaya
Kendimi tanıyamıyorum...
Akşam yine o olmayan kalbimi acıtan şeyleri yemek istemiyorum...
Hayal kokan geceliklerimide giyip yalnızlığımıda alıp yatağıma giriyorum...
Üzerimde her tarafı yırtılmış parçalanmış AşK yorganım örtülü
Ama nedense yine çok üşüyorum..
Artık AşK bile ısıtmıyor karanlık bedenimi
Hüzünle dolu şiş gözlerim kapanmamakta ısrar ediyor
Ama acı indiriyor göz kapaklarımı
Ben yine ÖLÜM kokan rüyalarıma dalıyorum
Ve SEN yine YOKSUN..

                                         (KöTü_KıZ)